داروهای آنتی اسید که مانع محافظ معده را تحت تأثیر قرار می دهند (مانند NSAID ها).

رتبه بندی
خونریزی دستگاه گوارش به طور کلی نیاز به ارزیابی پزشکی دارد. اطلاعات زیر می تواند به افراد در تصمیم گیری در مورد نیاز ارزیابی پزشک یا آنچه که منجر به آن می شود کمک کند.

علائم هشدار دهنده
در افرادی که خونریزی GI دارند ، ممکن است علائم و ویژگیهای خاصی نگران کننده باشد. در میان اینها می یابیم:

غش (همگام سازی)
تعریق سنگین (دیافورز)
ضربان قلب شتاب (بیش از 100 ضربه در دقیقه)
از دست دادن بیش از 250 میلی لیتر خون (1 لیوان)
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
در صورت خونریزی GI ، لازم است که فوراً مراقبت های پزشکی صورت گیرد ، مگر اینکه تنها علامت خونریزی مدفوع سیاه یا خون روی کاغذ توالت پس از تخلیه باشد. در افرادی که دارای چنین علائمی هستند که علائم هشدار دهنده نشان نمی دهند و در غیر این صورت از نظر سلامتی مناسب نیستند ، ارزیابی پزشکی حتی بدون تأثیر منفی می تواند حتی یک روز یا دو روز به تاخیر بیفتد.

چگونه پزشک رفتار می کند
پزشک با سؤال از بیمار در مورد علائم و سابقه پزشکی شروع می کند. وی سپس معاینه جسمی را انجام می دهد. غالباً نتایج تاریخ پزشکی و معاینه جسمی ، علت خونریزی دستگاه گوارش و هرگونه آزمایش لازم را نشان می دهد (برخی علل و مظاهر خونریزی دستگاه گوارش).

آنامز با هدف شناسایی دقیق محل خونریزی ، سرعت خونریزی و علت آن انجام می شود. پزشک باید مقدار خون (مثلاً چند قاشق غذاخوری یا چند لخته) از دست رفته و تعداد دفعات خونریزی را بداند. در صورت وجود خونریزی ، وی سؤال می کند که آیا خون بلافاصله در اولین قسمت استفراغ ظاهر می شود یا فقط پس از چند قسمت از استفراغ بی خون.

اگر خونریزی روده ای دارید ، باید بدانید که خون از دست رفته خون خالص بوده یا با مدفوع ، چرکی یا مخاطی مخلوط شده است یا اینکه به سادگی مدفوع را رنگ آمیزی کرده است. در صورت وجود اسهال خونی ، بیمار در مورد مسافرتهای اخیر یا سایر اشکال ممکن در معرض قرار گرفتن در معرض سایر عوامل احتمالاً بیماری دستگاه گوارش (مثلاً مسمومیت غذایی) سؤال می شود.

آنها سپس در مورد هر گونه علائم ناراحتی شکمی ، کاهش وزن و خونریزی آسان یا کبودی و علائم کم خونی (مانند ضعف ، خستگی و سرگیجه) سؤال می کنند.

پزشک باید از هرگونه خونریزی فعلی یا گذشته در دستگاه گوارش و نتایج هرگونه کولونوسکوپی قبلی آگاه شود (معاینه کل دستگاه روده بزرگ ، روده بزرگ و مقعد با استفاده از اکتشاف انعطاف پذیر) بیمار موظف است از وجود بیماری التهابی روده ، تمایل به خونریزی یا بیماری کبد و استفاده احتمالی از داروهایی که احتمال خونریزی را افزایش می دهد (مانند آسپرین ، NSAID یا ضد انعقادها) یا موادی که می توانند باعث بیماری مزمن کبدی شوند ، به پزشک اطلاع دهند. (مثل الکل)

معاینه جسمی با هدف اندازه گیری علائم حیاتی بیمار (مانند ضربان قلب ، ضربان تنفس ، فشار خون و دما) و سایر شاخص های شوک یا افت حجم خون در گردش (هیپووولامی ؛ ضربان قلب سریع ، تنفس سریع ، رنگ پریدگی و ...) انجام می شود. تعریق بیش از حد ، ضعف ادرار و سردرگمی) و کم خونی.

پزشک همچنین وجود نقاط کوچک بنفش قرمز (بنفش قرمز) و لکه های شبیه به هماتوم (اکیموز) را بر روی پوست بررسی می کند که این علائم اختلالات خونریزی است. آنها همچنین به دنبال علائم بیماری مزمن کبدی (مانند آنژیوم های ستاره ای ، مایع موجود در حفره شکمی [آسیت] و کف دست قرمز) و فشار خون بالا پورتال (مانند اسپلنومگالی و گشاد شدن رگ های دیواره شکمی) هستند.

آنها معاینه رکتوم را برای بررسی رنگ مدفوع ، وجود تومورها و شکاف و همچنین وجود احتمالی خون در مدفوع انجام می دهند. سرانجام ، آنها مقعد هر نوع بواسیر را معاینه می کنند.

جدول
برخی از علل و ویژگی های نماد خونریزی دستگاه گوارش
امتحانات
نیاز به انجام آزمایشات بستگی به آنچه پزشک از تاریخ پزشکی و در طول معاینه جسمی تشخیص می دهد ، به خصوص در صورت وجود سیگنال های هشدار.

درمان خونریزی دستگاه گوارش مبتنی بر چهار روش اصلی است:

آزمایش خون و سایر آزمایشات آزمایشگاهی
آندوسکوپی فوقانی برای خونریزی مشکوک در دستگاه گوارش فوقانی
کولونوسکوپی برای خونریزی GI پایین (به جز مواردی که به وضوح در بواسیر ایجاد می شود)
آنژیوگرافی اگر خونریزی سریع یا شدید باشد
شمارش خون بیمار به تعیین میزان از بین رفته خون کمک می کند. تعداد کم پلاکت ها یک عامل خطر خونریزی است. سایر آزمایشات خون شامل زمان پروترومبین (PT) ، زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT) و آزمایش عملکرد کبد است که همگی در تشخیص حوادث مفید هستند.

چنین اختلالات انعقادی پزشکان اغلب از آزمایش خون روی بیماران با خونریزی جزئی ناشی از بواسیر جلوگیری می کنند.

امتحان LABORATORY
نماد زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT ، aPTT)
امتحان LABORATORY
نماد صفحه کبد
اگر فرد دچار خونریزی یا ماده تاریک (که ممکن است نمایان کننده مواد غذایی هضم شده جزئی باشد) باشد ، یک قطر کوچک ، پلاستیک توخالی از طریق بینی به معده (لوله بینی ، معده ، دستگاه لوله گوارش) وارد می شود تا آسپیراسیون کند. محتویات معده. اگر محتوای آن به رنگ خونی یا صورتی باشد ، نشانگر خونریزی فعال GI فوقانی است ، در حالی که وجود ماده تیره یا لوبیای قهوه حاکی از خونریزی کند یا متوقف کردن خونریزی است. در بعضی موارد ، هیچ علامتی از خون وجود ندارد ، حتی اگر بیمار قسمت خونریزی بسیار اخیر را گزارش کرده باشد. استفاده از لوله بینی در هر شخصی که استفراغ نکرده باشد اما مقدار قابل توجهی خون از روده از دست داده است (به جز بواسیر مشهود) از آن استفاده می شود ، زیرا این خون می تواند از دستگاه گوارش فوقانی باشد.

اگر معاینه علائم خونریزی فعال را نشان دهد ، یا علائم بیمار به شدت نشان دهنده خونریزی منشاء در دستگاه گوارش فوقانی باشد ، پزشک به طور کلی آندوسکوپی فوقانی را انجام می دهد. آندوسکوپی فوقانی معاینه مری ، معده و اولین بخش روده کوچک (اثنی عشر) است که با استفاده از یک پروب انعطاف پذیر به نام آندوسکوپ انجام می شود. آندوسکوپی فوقانی به پزشک اجازه می دهد تا با قرار دادن یک پروب نازوگاستریک ، منشأ خونریزی را تشخیص دهد و اغلب او را نیز درمان کند.

در صورت وجود علائم معمولی بواسیر ، سیگموئیدوسکوپی به تنهایی (معاینه قسمت تحتانی روده بزرگ ، روده بزرگ و مقعد با آندوسکوپ) ممکن است کافی باشد. سایر افراد مبتلا به هماتوژزی باید تحت کولونوسکوپی (بررسی کل دستگاه روده بزرگ ، روده و مقعد با آندوسکوپ) قرار گیرند.

گاهی اوقات ، آندوسکوپی (هم فوقانی و هم پایین) و کولونوسکوپی علت خونریزی را برجسته نمی کنند. برای شناسایی منشأ خونریزی گزینه های دیگری نیز وجود دارد. می توانید آندوسکوپی روده کوچک (آنتروسکوپی) انتخاب کنید. اگر خونریزی سریع یا شدید باشد ، گاهی ممکن است آنژیوگرافی انتخاب شود. در طی آنژیوگرافی ، از کاتتر برای تزریق ماده حاجب قابل مشاهده با اشعه ایکس در شریان استفاده می شود.آنژیوگرافی برای تشخیص خونریزی دستگاه گوارش فوقانی مفید است و به شما امکان می دهد درمان های خاصی را انتخاب کنید (مانند آمبولی و تزریق تجویز عروق خون ، متوقف کردن خونریزی). علاوه بر این ، تزریق گلبول های قرمز مشخص شده با نشانگر رادیواکتیو (اسکوتیگرافی) امکان پذیر است. با استفاده از دوربین ویژه ، نشانگر رادیواکتیو گاهی اوقات می تواند محل نشانگر خونریزی را برجسته کند. قبل از آنژیوگرافی یا درمان جراحی ، پزشکان همچنین می توانند معاینه ای بنام آنژیو-CT انجام دهند. در طی این روش ، از نوعی تصویربرداری تشخیصی به نام توموگرافی کامپیوتری (CT) بهمراه ماده حاجب رادیواسک برای تولید تصاویر رگ های خونی استفاده می شود ، که گاهی اوقات امکان شناسایی محل خونریزی را فراهم می آورد.

یک سری رادیوگرافی دقیق از روده کوچک قابل انجام است. گزینه دیگر آندوسکوپی با کپسول ویدیویی است که شامل معرفی یک دوربین کوچک به بدن بیمار است که هنگام عبور از روده عکس می گیرد. این معاینه مخصوصاً برای روده کوچک مفید است ، اما برای روده بزرگ یا معده بسیار مفید نیست ، زیرا این اندام ها با آندوسکوپی آسان تر قابل مشاهده هستند.

رفتار
به عنوان بخشی از درمان بیماران مبتلا به خونریزی دستگاه گوارش ، اهداف دو مورد است:

جایگزینی خون از دست رفته با مایع داخل وریدی و گاهی با انتقال خون
متوقف کردن هرگونه خونریزی
هماتیتز ، هماتوژزی یا ملانا باید شرایطی در نظر گرفته شود که نیاز به درمان فوری دارد. افراد مبتلا به خونریزی شدید GI باید در بخش مراقبت های ویژه (ICU) در بیمارستان بستری شوند و باید توسط متخصص گوارش و جراح ویزیت شوند.

ادغام مایعات و خون
برای افرادی که خونریزی ناگهانی و شدید را تجربه کرده اند ، باید مایعات داخل وریدی و ، گاهی اوقات انتقال خون فوری را برای تثبیت شرایط دریافت کنند. افرادی که ناهنجاریهای لخته شدن خون دارند باید انتقال پلاکت یا پلاسمای منجمد تازه داشته باشند.

متوقف کردن خونریزی
بیشتر خونریزی های دستگاه گوارش بدون درمان برطرف می شود. در برخی موارد ، متوقف نمی شود. نوع و محل خونریزی پزشک را به سمت مناسب ترین درمان راهنمایی می کند. به عنوان مثال ، خونریزی زخم معده اغلب در هنگام آندوسکوپی مدیان دستگیر می شود